Isoleercel

31 december 2013

Domme dingen, zoals men dat zegt, ga ik vermoedelijk niet doen maar als ik morgen niet meer wakker word, is het voor mij ook goed. Ik ben echt wel klaar met dat leven van mij.

Sinds die vreemde gewaarwordingen meer dan 4 jaar geleden begonnen heb ik geen rust meer. Ik ben mentaal op en meegestreden. Constant leef ik met de totaal overdreven angst dat ik op mannen zou kunnen vallen. Ergens weet ik dat ik dat dit niet klopt en toch kan ik het niet loslaten. Een paar maanden geleden dacht ik de oplossing gevonden te hebben. Totaal moe van dat denken, zou ik mij outen als homo. Dat leek mij de oplossing. Dan zou ik ineens van al dat denken af zijn. Fout dus, want toen ik dacht mij te outen, vroeg ik mij 5 minuten later alweer af waar ik in godsnaam mee bezig was.

Waar het 4 jaar geleden begon met "enkel" de drang om naar mannen te kijken, controleer ik nu zowat alles. Vreemde tintelingen in mijn lichaam wanneer ik een bloot mannenlijf zie, doen mij aan seksuele aantrekking denken. Ik controleer mijn manier van stappen, praten, bewegen, .... Ik vermijd bepaalde muziek die populair is in homokringen. Ik vermijd nieuwe contacten, bepaalde plaatsen, Tv-programma's. 

Op dit moment worstel ik mij door verschillende websites over homo-outing die mij verschrikkelijk depressief maken. Want in elk verhaal lees ik wel iets wat op mij van toepassing kan zijn. Het liefst ben ik thuis, alleen. Daar waar ik niemand hoef te zien. Weg van de wereld en weg van iedereen.

Hoe nefast het lezen van die outing-verhalen ook is, toch vind ik hier vandaag het antwoord op mijn vraag. Een antwoord waarvan ik niet dacht dat zoiets bestond. Ergens tussen die outing verhalen postte iemand zijn HOCD*-verhaal. Al is het heel moeilijk te vatten dat dit OCD is want OCD dat is toch smetvrees en het overmatig controleren van deursloten en kookplaten? Voor het eerst lees ik een verhaal waarin ik mij zo goed als volledig herken.